De inkoper zit op de vorkheftruck

Bellen met Britse retailers, ik heb er al eerder aandacht aan besteed in een van mijn columns. En mocht je die niet gelezen hebben: bellen met Britse retailers is bijna niet te doen. Maar ja, bij nieuwe business bouwen geldt altijd: de aanhouder wint.

Voor een opdrachtgever ben ik al een tijdje bezig om in contact te komen met Engelse retailers en drugstores. En ik weet ook dat dit via een tussenpartij moet, omdat dit bijna altijd noodzakelijk is in het VK. Enerzijds moet tegenwoordig een Engels adres op je verpakking staan, anderzijds vinden retailers het prettig om te bestellen en geleverd te krijgen binnen hun landsgrenzen. En
bovendien, de Brexit heeft het er allemaal niet makkelijker op gemaakt, dus een ‘binnenlandse oplossing’ is voor alle partijen fijn.

Een van de partijen die ik in het vizier heb, is Suma. Suma is een groothandel en distributeur met een nadruk op duurzame, biologische en ‘vegan’ producten. Het hoofdkantoor met dc: in Elland, in de buurt van Leeds. Suma kan een springplank zijn: het werkt met verschillende salesteams die constant bezig zijn om artikelen uit het assortiment van Suma in het assortiment te krijgen van bijvoorbeeld Planet Organic, Waitrose, Holland & Barrett of zelfs Tesco, maar ook online, zoals Ocado of Amazon. En daarnaast leveren ze nog aan allerlei winkels met een nadruk op bio of gezondheid. Groot bereik dus en mogelijk een goeie partner om mee samen te werken.

Bijzonder aan Suma: het is een werknemerscoöperatie. Het wordt gerund door de medewerkers. Iedere medewerker is voor een deel eigenaar van het bedrijf en bekleedt niet één vaste functie, maar doet van alles en nog wat. En iedereen krijgt hetzelfde betaald. Dus iedereen is elkaars baas. Of: er is geen baas. Afhankelijk van hoe je het wil zien…

‘Het VK staat niet bekend om de voordelige condities; dat blijkt nu ook weer. Suma wil een slordige 30% marge en de retailers waaraan Suma levert willen ook nog eens 30%’

Goed, Suma, ik pak maar eens de telefoon. Ik weet nog niet wie ik moet hebben, dus we bellen de receptie. “Good morning. How are you? Can you connect me with a buyer?” “Good morning, thanks for asking, all good. And what about yourself? Yes, the buyer is Craig and I will put you through.” “Many thanks, enjoy your day.”… wachtmuziekje… “Hello?” “Hi Craig, this is Pepijn. How are you?” “Quite busy at this moment, I am driving the fork lift in our warehouse. Can I call you later?”

Precies dit dus. Iedereen doet van alles en vandaag is mijn inkoper heftruckchauffeur in het dc. Hij belooft me terug te bellen. Hoewel, Britten en bellen… De kans hij mij snel terugbelt, is minimaal. Maar goed, laten we hem de kans geven en hopen dat… Maar hoop is uitgestelde teleurstelling, dus we bellen na een week weer opnieuw. Nee, vandaag is Craig weer iets anders aan het doen, dus morgen een nieuwe poging. En ja, hoor, Craig is de dag erna gewoon weer inkoper. “Interesting product, do you already have some entrance in the UK?” Het antwoord is nee, want we willen juist via Suma bij Waitrose, Tesco etc. belanden.

Tijd om eens even in de condities te duiken. Het VK staat niet bekend om de voordelige condities en dat blijkt nu ook weer. Suma wil een slordige 30% marge. Tel dat op bij die retailers waaraan Suma levert, die willen zelf ook nog eens 30% marge. Daar zullen we mee aan de slag moeten.

Suma komt wel snel ter zake, dus dat maakt de doorrekening een stuk makkelijker. Eerst het voorstel maar eens doorrekenen en dan een bezoek plannen aan Suma. Zo snel mogelijk die afspraak inplannen, want op de dagen dat Craig weer op de vorkheftruck zit of iets anders moet doen, ben ik vast niet welkom. Snel inplannen dus, des te eerder zijn we in Elland.

Cheers!